cyber en huisvrouw

Ja ja, het is zover! Vandaag zit ik voor het eerst alleen in een cybercafe. Marouan werkt vandaag voor het eerst weer sinds ik ben aangekomen. De ochtend had ik doorgebracht in de zon op het dakterras (vandaag is het 20 graden en windstil). Nadat ik de lunch met mijn schoonvader en -moeder had doorgebracht en daarna even wat BVN tv had gekeken (Max en Loretta...), besloot ik dat het tijd was om de gang naar het 'cyber' alleen te maken.
Ik zal even uitleggen hoe mijn buurtje eruit ziet: het bestaat uit een hoeveelheid kleine steegjes; als ik mijn beide armen zijwaarts uitsteek een licht heen en weer wiebel, raak ik de muren van de huizen aan weerszijden. In deze straatjes zit af en toe een miniwinkeltje van een houtbewerker, levensmiddelenverkoper, leerlooier of kleermaker en enkel de buurtbewoners en de verkopers van allerlei waar lopen er doorheen. De verkopers zorgen ervoor dat de vrouwen eigenlijk het huis niet uit hoeven, want het merendeel komt aan de deur. De verkopers verkopen vis en andere etenswaar, schoonmaakspullen, ze halen oude kleren op, etc. De mensen die in mijn buurt wonen kleden zich doorgaans vrij traditioneel in een djellaba en de vrouwen veelal met hoofddoek. Het hoeft dan ook geen betoog om te zeggen dat ik behoorlijk opval. En zeker als ik alleen over straat ga. Wat dus nu NET voor het eerst gebeurd is. Gelukkig heb ik als puber veel geoefend met 'punk' zijn... dus het is te doen :-)

Ik vertelde mijn schoonmoeder Latifah in mijn beste Indianen Marokkaans dat 'ik ga naar cyber' (voor de Marokkanen onder jullie: ana mchi f cyber). Ze vroeg me of ik 'warda' ging, met een verbazing in haar stem. Wahed betekent één, dus ik ga er gemakshalve vanuit dat warda 'alleen' betekent. Ik antwoordde ja en en vertrok.

En daar zit ik dus nu: in het cyber. Het cyber waar Marouan uren heeft doorgebracht om met mij te praten. Op dit moment zitten er enkel mannen, maar doorgaans zijn er ook wel wat vrouwen te vinden.

En dan heb ik nog wat te vertellen: ik had dus werk bij een callcentre, maar door alle veranderingen die ik nu meemaak en de cultuuromslag, was het werken me wat teveel erbij. Afgelopen maandag ging ik met een steen in mijn maag naar het werk voor de tweede werkweek(opgehaald door een taxi). Na 1 uur daar gezeten te hebben heb ik besloten dat het me op dit moment teveel is. Ik kan kennelijk maar zoveel veranderingen in mij leven aan... Heb besloten rustig aan te doen vanaf nu!

Hopelijk zijn mijn spullen vandaag met de boot aangekomen (daar mogen we donderdag weer over bellen), dan kunnen we die begin volgende week wellicht ophalen. Ons bed is bijna klaar. De bank wordt gemaakt, maar dat kost wat meer tijd want de werker heeft zich in zijn vinger gesneden met de zaag en het is ernstig... Aan de keuken wordt deze week begonnen. In een opbergruimte heb ik een leuke boekenkast gevonden en die mag ik gebruiken en verven. Ik kan dan aan de inrichting beginnen. Dus vanaf deze week is Merel huisvrouw. En het bevalt me prima!!!

Naschrift op 29 februari: Marouan vertelde me dat zijn moeder geen 'warda' heeft gezegd, maar 'bohedik'. De b zachtjes uitgesproken bijna als een w klinkend. Warda betekent 'bloem'. Ach... ik begreep de strekking van haar worden en daar gaat het om. Toch?

koken....

Hoe kook ik nu en wat kook ik? Dat is een goeie vraag. Zoals de meeste wel zullen weten ben ik een vegetarier die tegenwoordig wel vis eet. Nu is dat in Tanger niet zo'n probleem... Vis genoeg. Behalve dan dat ze afgelopen weken hebben gestaakt. De vissers waren boos op de regering omdat de benzine prijzen fors omhoog werden gegooid, namelijk van 5 dh per liter naar 7. Das absoluut een forse prijsstijging en ze waren terecht boos! Dus de vissers gingen staken. En wanneer de regering niet toegeeft en de vissers 2 weken zonder inkomen zitten... dan houdt het op en moeten ze weer aan de slag. Echter, ze hebben een klein succesje behaald: er mag minder belasting over betaald worden.

Maar daar wilde ik niets over schrijven. Ik wil wat vertellen over hoe ik nu kook. Ik heb namelijk nog geen keuken.
Ons huisje is bij lange na nog niet af, we hebben nog een gehele keuken nodig, een bank en een bed. En dan nog mijn spullen uit Nederland want die zijn er op dit moment ook nog niet.

Ik kook op dit moment niet dagelijks. Af en toe gaan we lekker uit eten, halen we wat of kook ik in de keuken van mijn schoonmoeder. Ze heeft een 3 pits gasstel op butagas en een aantal grote campinggasstellen. De 3 pitter, daar passen eigenlijk maar 2 pannen op, dus ik kook ook zittend op een laag stoeltje aan het campinggasstel. Eigenlijk precies zoals de vrouwen van de familie het doen.
Ik gebruik de spullen van de familie en dat is ook heel onhandig. Alles is oud, ik weet niet waar het staat of ze hebben het zelf nodig. Een aantal kruiden die ik wil gebruiken zijn er niet... enz.
De keuken hebben ze gemaakt in de patio. Het heet in het Marokkaans iets als battiou. Het is deels overdekt en deels in de buitenlucht. Dit houdt dus in dat het deze week regende in de keuken. Het heeft wel wat, maar je moet niet vergeten je plastic schoenen aan te trekken!
En wat kook ik dan? Van alles en nog niks Marokkaans! Voor Marouan en mij heb ik visburgers uit de diepvries gekocht en voor Marouan ook nog kipnuggets. Ik lustte de burgers niet, dus die heeft hij allmaal opgegeten... We rommelen maar wat eigenlijk... in die keuken, en elke x komt er iets eetbaars uit! Gelukkig maar!
Gisteren een lekkere pasta gemaakt, houdt Marouan niet van dus hij kreeg opgewarmde tortilla en kipnuggets...
Vanavond kook ik niet! Werken in een outbound callcentre is erg vermoeiend (zei zij na 2 dagen) en ik heb zin in iets van buiten!!!

Sateliet en koud water

Vandaag is het woensdag 13 februari. En vandaag ben ik in het bezit gekomen van een sateliet. Duizenden kanalen, van allerlei landen met allerlei talen die ik niet versta. En tussen al deze zenders is er één Nederlandse zender: BVN. Ze zenden een compilatie uit van Nederlandse (ned 1,2 en 3) en Vlaamse (belgie 1 en canvas) programma's. Ik ontdekte vandaag op internet dat daar ook 'Boer zoekt vrouw' tussen zit. Laat ik dat nou net een leuk programma vinden! En verder kan ik het nieuws bij jullie volgen, en nog een hoop andere dingen. Ook kan ik wat Arabische zenders kijken want die zenden in het Engels programma's uit. Met Arabische ondertiteling. Het woord 'nee' kan ik al lezen. Dat ziet eruit als een Griekse Y. Ik heb zo'n vermoeden dat het hierbij voorlopig wel zal blijven... Het is voor mij echt een geheimschrift. Eerst maar eens mijn best doen om het te kunnen spreken.

Van het weekend heb ik gewassen. De kleren bedoel ik dan. Met koud. Want we hebben wel een wasmachine, maar die wast niet (meer) warm. Mijn schoonfamilie wast alles met koud. Ook de afwas. Ze hebben geen warm water beneden. Verwende Nederlandse Merel wel. Ik was af met warm water. In de badkamer. Want een keuken heb ik nog niet.
Langzaamaan. Elke dag een beetje. Zo bouwen we ons huis en ons leven.

Bedankt voor al jullie fijne en leuke reacties!!! Keep them coming!