Lieve mensen,
Ik zou graag wat vaker schrijven, maar mijn onderwerpen raken (naar mijn idee) wat op. Alles hier is behoorlijk normaal voor me aan het worden....
Zijn er onderwerpen waar jullie graag iets over willen weten? Waar ik iets over kan schrijven? Laat me dit aub weten. Ik ben jullie graag tot dienst! :-)
Je kan een berichtje op de blog achterlaten.
Ook nogmaals bedankt voor jullie reacties! Ik ben daar echt heel blij mee.
Groetjes, Merel
maandag 24 november 2008
Balie 3,4,5,9 en 10
Vandaag de maandelijkse Internetrekening betaald. Dat gaat hier zo: je gaat naar de winkel en betaald daar in cash of met een cheque de rekening. Ook kun je het via je eigen bank betalen. Maar dan moet je dus wel naar de bank. Van Internetbankieren heeft nog niemand gehoord.
Dus ik wandelde naar de winkel van Maroc Telecom. Das een goed half uurtje doorwandelen, de mannen die ola, salut en bonjour tegen me zeggen negerend.
Binnengekomen trok ik een nummertje, dat is geheel digitaal. Zeg maar net zoals in het postkantoor.
Vervolgens nam ik plaats en wachtte braaf de 25 nummers die voor me waren af. Ondertussen kon ik al goed zien hoe dat dan gaat. Per balie, je hebt balie 3,4,5,9 en 10, kun je betalen. Waar die andere balies zijn gebleven... geen idee. Er staan gewoon 5 balies met deze nummers.
Elke balie roept permanent 3 nummers op, dus eerst zit je even te wachten en daarna, als je bijna aan de beurt bent, moet je nog even in de rij voor de balie wachten. Nou ja, rij... Das een groot woord. Marokkanen kennen namelijk geen rij. Het is altijd een chaotische bende en iedereen is bang dat ie niet (op tijd) aan de beurt komt. Maar met 3 à 4 mensen die staan te wachten voor een balie kom je niet direct in een chaotische bende terecht. Wel met voordringers.
Ik had nummer 586 en zat braaf te wachten tot een balie me opriep. Voor me zag ik een man zenuwachtig heen en weer wiebelen en op het scherm kijken wanneer ie waar aan de beurt zo zijn. Mijn nummer kwam op en ik liep naar balie nummer 3. Voor me stonden 3 mannen en ik ging achteraan staan wachten. De man die bij balie nummer 3 werkt doet dat nogal voortvarend, want er stonden er ook wel eens 5 te wachten. De man drukt kennelijk graag op het knopje.
Ik stond er nog geen minuut of hij drukte alweer op z'n knopje en de man die zo zenuwachtig stond te wiebelen vloog op onze balie af. Hij ging alvast maar even voor me staan, dan was ie wat sneller aan de beurt. Dacht ie. Nou dat dacht ik dus niet! Ik spreek (nog steeds) weinig Marokkaans, maar Smehli (sorry of pardon) en het laten zien van mijn nummer werkt wel. Toen gaf ie me wat ruimte en zei dat ik mocht gaan (ofzo hoor...) De balieman begon onmiddellijk in het Frans tegen me te praten. Iets wat ik ook niet graag heb, omdat ik liever het Marokkaans goed leer en omdat ik het toch niet goed versta. Zeker cijfers zijn een ramp in het Frans. Maar goed, het kostte deuxcent dirham. Of eigenlijk was het 199,00 dh maar hij zei 200 en ik moest ook nog es 1,5 dh extra betalen. Waarvoor dat was is me een raadsel. Administratiekosten voor het handmatig moeten verwerken van mijn rekening? Ik heb geen idee, maar ik vond het prima. Ik had vandaag de weg naar Maroc Telecom zelf gevonden, nadat ik eerst wat was verdwaald. Ik vroeg aan een meisje de weg, zij begreep mij en ik haar uitleg ook (YES!!!!). Ik had vandaag zelf de rekening betaald en de weg naar huis gevonden.
Al met al dus behoorlijk trots op mezelf dat ik me hier zo thuis begin te voelen!
Dus ik wandelde naar de winkel van Maroc Telecom. Das een goed half uurtje doorwandelen, de mannen die ola, salut en bonjour tegen me zeggen negerend.
Binnengekomen trok ik een nummertje, dat is geheel digitaal. Zeg maar net zoals in het postkantoor.
Vervolgens nam ik plaats en wachtte braaf de 25 nummers die voor me waren af. Ondertussen kon ik al goed zien hoe dat dan gaat. Per balie, je hebt balie 3,4,5,9 en 10, kun je betalen. Waar die andere balies zijn gebleven... geen idee. Er staan gewoon 5 balies met deze nummers.
Elke balie roept permanent 3 nummers op, dus eerst zit je even te wachten en daarna, als je bijna aan de beurt bent, moet je nog even in de rij voor de balie wachten. Nou ja, rij... Das een groot woord. Marokkanen kennen namelijk geen rij. Het is altijd een chaotische bende en iedereen is bang dat ie niet (op tijd) aan de beurt komt. Maar met 3 à 4 mensen die staan te wachten voor een balie kom je niet direct in een chaotische bende terecht. Wel met voordringers.
Ik had nummer 586 en zat braaf te wachten tot een balie me opriep. Voor me zag ik een man zenuwachtig heen en weer wiebelen en op het scherm kijken wanneer ie waar aan de beurt zo zijn. Mijn nummer kwam op en ik liep naar balie nummer 3. Voor me stonden 3 mannen en ik ging achteraan staan wachten. De man die bij balie nummer 3 werkt doet dat nogal voortvarend, want er stonden er ook wel eens 5 te wachten. De man drukt kennelijk graag op het knopje.
Ik stond er nog geen minuut of hij drukte alweer op z'n knopje en de man die zo zenuwachtig stond te wiebelen vloog op onze balie af. Hij ging alvast maar even voor me staan, dan was ie wat sneller aan de beurt. Dacht ie. Nou dat dacht ik dus niet! Ik spreek (nog steeds) weinig Marokkaans, maar Smehli (sorry of pardon) en het laten zien van mijn nummer werkt wel. Toen gaf ie me wat ruimte en zei dat ik mocht gaan (ofzo hoor...) De balieman begon onmiddellijk in het Frans tegen me te praten. Iets wat ik ook niet graag heb, omdat ik liever het Marokkaans goed leer en omdat ik het toch niet goed versta. Zeker cijfers zijn een ramp in het Frans. Maar goed, het kostte deuxcent dirham. Of eigenlijk was het 199,00 dh maar hij zei 200 en ik moest ook nog es 1,5 dh extra betalen. Waarvoor dat was is me een raadsel. Administratiekosten voor het handmatig moeten verwerken van mijn rekening? Ik heb geen idee, maar ik vond het prima. Ik had vandaag de weg naar Maroc Telecom zelf gevonden, nadat ik eerst wat was verdwaald. Ik vroeg aan een meisje de weg, zij begreep mij en ik haar uitleg ook (YES!!!!). Ik had vandaag zelf de rekening betaald en de weg naar huis gevonden.
Al met al dus behoorlijk trots op mezelf dat ik me hier zo thuis begin te voelen!
Abonneren op:
Reacties (Atom)