Ja ja, het is zover! Vandaag zit ik voor het eerst alleen in een cybercafe. Marouan werkt vandaag voor het eerst weer sinds ik ben aangekomen. De ochtend had ik doorgebracht in de zon op het dakterras (vandaag is het 20 graden en windstil). Nadat ik de lunch met mijn schoonvader en -moeder had doorgebracht en daarna even wat BVN tv had gekeken (Max en Loretta...), besloot ik dat het tijd was om de gang naar het 'cyber' alleen te maken.
Ik zal even uitleggen hoe mijn buurtje eruit ziet: het bestaat uit een hoeveelheid kleine steegjes; als ik mijn beide armen zijwaarts uitsteek een licht heen en weer wiebel, raak ik de muren van de huizen aan weerszijden. In deze straatjes zit af en toe een miniwinkeltje van een houtbewerker, levensmiddelenverkoper, leerlooier of kleermaker en enkel de buurtbewoners en de verkopers van allerlei waar lopen er doorheen. De verkopers zorgen ervoor dat de vrouwen eigenlijk het huis niet uit hoeven, want het merendeel komt aan de deur. De verkopers verkopen vis en andere etenswaar, schoonmaakspullen, ze halen oude kleren op, etc. De mensen die in mijn buurt wonen kleden zich doorgaans vrij traditioneel in een djellaba en de vrouwen veelal met hoofddoek. Het hoeft dan ook geen betoog om te zeggen dat ik behoorlijk opval. En zeker als ik alleen over straat ga. Wat dus nu NET voor het eerst gebeurd is. Gelukkig heb ik als puber veel geoefend met 'punk' zijn... dus het is te doen :-)
Ik vertelde mijn schoonmoeder Latifah in mijn beste Indianen Marokkaans dat 'ik ga naar cyber' (voor de Marokkanen onder jullie: ana mchi f cyber). Ze vroeg me of ik 'warda' ging, met een verbazing in haar stem. Wahed betekent één, dus ik ga er gemakshalve vanuit dat warda 'alleen' betekent. Ik antwoordde ja en en vertrok.
En daar zit ik dus nu: in het cyber. Het cyber waar Marouan uren heeft doorgebracht om met mij te praten. Op dit moment zitten er enkel mannen, maar doorgaans zijn er ook wel wat vrouwen te vinden.
En dan heb ik nog wat te vertellen: ik had dus werk bij een callcentre, maar door alle veranderingen die ik nu meemaak en de cultuuromslag, was het werken me wat teveel erbij. Afgelopen maandag ging ik met een steen in mijn maag naar het werk voor de tweede werkweek(opgehaald door een taxi). Na 1 uur daar gezeten te hebben heb ik besloten dat het me op dit moment teveel is. Ik kan kennelijk maar zoveel veranderingen in mij leven aan... Heb besloten rustig aan te doen vanaf nu!
Hopelijk zijn mijn spullen vandaag met de boot aangekomen (daar mogen we donderdag weer over bellen), dan kunnen we die begin volgende week wellicht ophalen. Ons bed is bijna klaar. De bank wordt gemaakt, maar dat kost wat meer tijd want de werker heeft zich in zijn vinger gesneden met de zaag en het is ernstig... Aan de keuken wordt deze week begonnen. In een opbergruimte heb ik een leuke boekenkast gevonden en die mag ik gebruiken en verven. Ik kan dan aan de inrichting beginnen. Dus vanaf deze week is Merel huisvrouw. En het bevalt me prima!!!
Naschrift op 29 februari: Marouan vertelde me dat zijn moeder geen 'warda' heeft gezegd, maar 'bohedik'. De b zachtjes uitgesproken bijna als een w klinkend. Warda betekent 'bloem'. Ach... ik begreep de strekking van haar worden en daar gaat het om. Toch?
.JPG){kind=link}
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Yo MocroMereltje,
Ik ben blij dat je het rustiger aan doet schat! Werken kan altijd nog.
Het is ook allemaal niet niks wat je doormaakt. Vooral goed naar jezelf luisteren en voor jezelf zorgen!
Ik zit nog steeds in de kinderopvang, nog niks HBO-igs gevonden.
De Nederlandse poliiek is nu erg in de ban van die f-ing Geert Wilders met zijn film. Ik zit er ook wel mee en vraag me zwaar af wat er gaat gebeuren. Ik weet niet wat je ervan hebt meegekregen, maar er zijn ook al Nederlandse stewardessen bedreigd.
Starks kan ik niet meer naar Marokko met de KLM of naar welk Islamitisch land ook, word je straks geweigerd bij een hotel.
Ik hoop dat het allemaal wel los zal lopen.
Allemaal door die achterlijke suikerspinkop.
Ik maak me er wel weer druk om dat merk je wel, maar probeer toch positief te blijven.
En dat moet jij ook vooral doen. Lekker genieten van elke dag en dat lekkere weer.
Tot laters.
Salima
Hallo Lieve Merel,
Hier dan maar even een reactie van de SOZA secretaresse dames tegenwoordig heten we WIZ, maar dat weet je vast al. We lezen al je berichtjes en leven met je mee, vooral hoe je het beschrijft, dan zie ik mezelf lopen door de steegjes en ik vind je erg moedig hoor, zeker nu je vanalles ook alleen gaat doen. Ook dat je even gestopt bent met werken is natuurlijk naar jouw eigen gevoel noodzakelijk. Kan me heel goed voorstellen dat werken even teveel is op dit moment. Alles op zijn tijd hoor en ga eerst maar eens goed wennen en tijd nemen om de taal te leren. Ik hoop voor je dat je spullen snel komen, dan kun je je huis toch een beetje als thuis maken voor jullie samen. Ik hoop niet dat je bank pas gemaakt kan worden als die man zijn vinger weer hersteld is. Hier bij de WIZ is er altijd wel wat, verleden week hebben we afscheid genomen van Martien Cozijn, Irene Stekelenburg en Vera Haket. En ik denk dat we wekelijk wel een lijst kunnen maken van nieuwe medewerkers. Vanmiddag is er een rondleiding gepland bij het belastingkantoor (nieuwe BVG)daar kon je je voor aanmelden. Annie en ik gaan volgende week. Verder gaat /t zijn gangetje, ik ben verledenweek op wintersportvakantie geweest, ben heel terug gekomen en we hadden 5 mooie zonnige dagen en de sneeuw was goed. Heerlijk dus, maar na 1 dag werken is 't vakantiegevoel al weer weg, jammer is dat toch. Nou meid, zet 'm op geniet even van het huisvrouw zijn, lijkt mij best heerlijk, maar dan in Nederland.
Geniet ook van de zon en sterkte met alles, Veel liefs van ons allemaal. Groetjes marja
Ha die Merel,
Wat leuk om af en toe wat van je te horen / lezen.
Bij je geliefde zijn.
Uitgebreid lunchen en zitten op een dakterras in een lekker temperatuurtje.
Klinkt allemaal heerlijk, geniet daarvan en laat dat werken maar even zitten.
Vandaag en volgende week donderdag zijn er rondleidingen in het "nieuwe gebouw", het oude belasting kantoor. Ik ben benieuwd.
Martien Cozijn heeft na 40 jaar trouwe dienst afscheid genomen.
Verder is er veel ophef over de film van Geert Wilders, niemand heeft men nog gezien, maar het nieuws staat er bol van. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er ook niet gerust op ben.
Tot schrijfs.
Liefs en groeten van Annie,
Een reactie posten