Trouwfeest deel 2: de hennadag

Hoe kan ik nou iets over mijn huwelijksfeest vertellen... Moeilijk hoor. Hoe heb ik het ervaren, wat vond ik er van? Laat ik maar beginnen met beschrijven, dan komt de rest vast vanzelf.

Vrijdag was de hennadag. Ik moest vanaf 3 uur in een jurk en dan zou alles beginnen.
Maar voordat de festiviteiten begonnen moest ik mijn familie en vrienden verwelkomen in het hotel. Om 11 uur kwamen die aan op het vliegveld en rond kwart over twaalf kwam hun taxi aan bij hotel Marco Polo aan Playa. Het was echt geweldig om ze weer te zien! Het gaf een schok in mijn lichaam. Het was best emotioneel en voor ik het wist kwamen er tranen uit mijn ogen. Van blijdschap! We zijn met z’n allen wat gaan eten bij een vistentje in de stad en daarna moest ik vlug terug om me in de hurk te heisen om te wachten op wat zou komen.

Thuis aangekomen kreeg ik van mijn schoonmoeder de jurk in handen met de opdracht: witte beha en witte Marokkaanse schoentjes eronder. Dus ik naar boven om het aan te trekken. Terwijl ik mezelf in de spiegel bekeek bedacht ik me dat ik er best potsierlijk uitzag, maar dat het maar moest. Toen ik de deur van ons appartement open deed om naar beneden te lopen stonden daar al mijn vrouwelijke familieleden te zingen. Terwijl ik langs ze liep chanten ze een aantal teksten die van toepassing zijn op de bruid en verband houden met Allah. Het klinkt heftig en het bracht wederom tranen in mijn ogen. Ik ben nou eenmaal nogal emotioneel en had dan ook maar besloten dat het er nou eenmaal bij hoort. De tranen. Vandaag mocht het nog...
Ik moest op mijn troon van kussens gaan zitten. Het opbrengen van henna neemt namelijk nogal wat tijd in beslag, tussen de 3 en 4 uur. Voor beide handen en voeten. Boven en onderkant. Dus je moet comfortabel zitten. En je voelt je kont desondanks toch gevoelloos worden...
Voor me werd een tafeltje neergezet waar onder andere 2 schaaltjes met eieren opstonden, een ‘brood’ van suiker en wat andere dingen. Toen een van de Nederlandse gasten later op de avond vroeg waar het voor dient kregen ze als antwoord: traditie. Maar waar het voor dient... dat bleef vaag, totdat Vicky besloot dat de eieren voor vruchtbaarheid staan, en het brood van suiker voor voorspoed. Natuurlijk! Logisch!
Het hennameisje ging op de grond zitten op een piepklein krukje en ging aan de slag. Langzaamaan werden mijn voeten een kunstwerkje, terwijl ik me wanhopig afvroeg hoe ik zo kon blijven zitten en wakker kon blijven. Ik voelde m’n ogen elke keer langzaamaan dichtglijden. Maar slapen op je eigen feest kan natuurlijk niet... En al snel kwam mijn redding binnenlopen: vriendin Manon uit Branes 1 (een buurt hier in Tanger, een dorpje zeg maar, maar dat mag ik niet zeggen van haar...).
Niet lang daarna kwamen de rest van mijn Nederlandse gasten: mijn vader, Ruud en Marlies en Vicky. Marouan had geregeld dat een grote taxi ze kwam ophalen.
Ze kwamen allemaal binnen en zagen me zo zitten. Ik meen dat ze met de laatste hand bezig was, maar dat kan ik me niet echt herinneren. Ze vonden me een maagd Maria... En daar had ik inderdaad wel wat weg van.
Het duurde in totaal dik 3 uur voordat de henna er overal op zat. En prikken dat het deed... Ze vertelde dat ze er terpentine in deed. Om het beter te laten zitten ofzo. Nou ja... wie mooi wil zijn moet pijnlijden zeggen ze altijd. Dus dat deed ik maar. Alhoewel het prikken overigens redelijk snel minder werd...
De meiden die dat wilden konden allemaal iets op hun hand laten zetten met henna. En dat wilden ze bijna allemaal. Het hennameisje had het er maar druk mee.
We zaten allemaal gemixt in de mooie kamer. De familieleden maakte het niet uit en hadden bijna allemaal hun hoofddoek om. Pas toen er 2 buurvrouwen kwamen, moesten de mannen de kamer uit. Er waren voor mij maar 2 mannelijke gasten, dus mijn vader en Ruud gingen gezellig samen met Marouan in ons appartement zitten. Hier hebben ze ook gegeten en af en toe gingen wij op bezoek bij de mannen.
Toen alle henna bij iedereen zat werden mijn handen en voeten ingepakt in watten en pantykousjes. Een belachelijk gezicht. Het had wat weg van softenon- of leprahandjes, en was erg onhandig want ik kon enkel op een rare manier iets vastpakken. Maar ik mocht tenminste weer bewegen. Ik had bijna 5 uur stilgezeten en het eten werd geserveerd.
Alle vrouwelijke gasten en ik gingen om de tafel heen zitten. Ze kregen eerst rundvlees en daarna kipbastilla. Ik kreeg ter vervanging van al dat gevlees vis. In de tanjine gebakken. Ik at zoveel en zo goed als ging.
Na het eten is het feest dan eigenlijk voorbij en Manon en mijn 2 Marokkaanse gasten vertrokken weer. Daarna moesten we even kijken hoe de rest van de gasten weer naar hun hotel gebracht konden worden. Gelukkig wilde de oom van Marouan graag helpen en hij had ze in no time de auto in. Mijn gasten waren natuurlijk hardstikke moe van het vroeg opstaan, het reizen naar Tanger en het zitten op een nieuw en onbekend feest.
Ik ook. Moe. Maar dan van alle indrukken van de hele dag.
Ik scheerde snel naar boven en besloot toen, toen ik de koelkast amper kon openen, om de henna van mijn handen af te halen. Wat een karwei: eerst de pantykousjes eraf, en dan kun je de watten letterlijk van je huid afpellen. En dan in het water ermee... Dat gaat het makkelijkst. Schrobben tot de klei van henna van je handen en voeten af is. Maar dan is het resultaat ook wel echt prachtig.

In deel 3 verhaal ik over de grote dag zelf. Even geduld aub!