Naar de dokter

Nee ik niet, maar Marouan.
Dinsdagnacht werd ie wakker met een rug en nek die die niet meer kon bewegen. Hij vond het beter als ie maar in bed bleef liggen. Ik heb nog braaf wat gedrukt, gemasseerd en ingesmeerd met Midalgan waar volgens hem de pijnlijke plek was, namelijk zijn nek, maar 'de' plek kon ik niet vinden.
Uiteindelijk vond zijn moeder 's middags de boosdoende plek: in zijn rug. Tegen zijn ruggengraat, net onder zijn schouderblad. En ja hoor, ik voelde een harde spier wegschieten. Marouan kronkelde van de pijn onder mijn handen weg. Mmmmm, kennelijk deed het echt pijn! Nog maar es smeren en masseren dan en nu op de juiste plek. Wat ibuprofen erin, nadat de avond was gevallen uiteraard want het is Ramadan, en hopen op een goede afloop.
De volgende dag voelde hij zich prima en ging weer naar zijn werk. Hij had nog wel wat pijn, maar hij kon zijn hoofd weer bewegen. 's Middags bij thuiskomt (tijdens Ramadan werkt hij tot 3 uur) een blije Marouan. Het ging prima en hij had zelfs was stenen versleept. Daar vroeg een landeigenaar om en ze kregen extra betaald. Top natuurlijk... Alleen was dat van korte duur, want zijn spier was niet echt blij met die extra stenen. Dezelfde avond nog lag ie weer met veel pijn en een stijve nek en rug op bed. Smeren en een ibuprofennetje maar weer was mijn idee.
Tijdens het ontbijt om 3 uur 's nachts wat hij samen met zijn ouders eet (ik slaap namelijk gewoon door...) vonden zijn ouders dat ie de volgende dag toch maar naar de dokter moest. Dus donderdagmorgen vertrok ie naar de dokter.
Tweeëneenhalf uur later kwam ie terug met de mededeling dat ie 'an open door' in zijn rug heeft. Een open deur????? Ik schoot in de lach. Ja, echt! Hij had het zelf gezien op het apparaat (ik weet niet wat voor apparaat, maar neem aan iets van een echo of een röntgen, dat hebben ze hier kennelijk bij de huisarts). Aan de rechterkant van zijn rug zat een heel gat. Dat heet hier zo... spierpijn in je rug, stijve nek etc.: een open deur. Krijg je van de kou.
Een open deur dus. En hij had een recept mee. Met 3 dingen erop die ik helaas niet kon lezen. Want dat scheelde in aanschaf aan onzinmedicijnen en dat scheelt weer geld.
Nou ben ik hier pas 1 x naar een huisarts geweest, en toen kreeg ik voor een klein ontstoken teentje een recept mee voor één antibioticakuur, een middel om de ergste bijwerkingen van de antibiotica tegen te gaan (in te nemen met een yoghurtje anders is het slecht voor je maag) en een antibioticazalf mee. Ik heb enkel de antibioticazalf gehaald. Das altijd wel handig en binnen 1 dag was de teen niet meer ontstoken. Maar dat kwam misschien ook omdat ik zelf al een dag in de Ariël had gezeten (bij gebrek aan Biotex).
Ik was dus behoorlijk argwanend naar wat ie voorgeschreven had gekregen voor deze open deur. Ik stelde voor om het maar gewoon te halen en dat we dan wel gaan uitzoeken op internet wat wat is en waarvoor.
Dus hij kwam terug met iets dat Rémox heet en waarvan de bestandsnaam Piroxicam is. Dit moest ie nemen tegen de pijn. Opgezocht op Wikipedia en dit is het: "(..) wordt gebruikt om de symptomen te verlichten bij reumatoïde artritis, de ziekte van Bechterew en artrose. Het zou uitsluitend moeten worden ingezet door artsen met ervaring in de behandeling van chronische gewrichtspijnen. Bij langdurig gebruik van piroxicam zijn maatregelen nodig om maagbloedingen te voorkomen."
Mmmmm.... juist ja. Volgende medicijn dan maar es bekijken: Oedes, werkzame stof Oméprazole. Drugs.com zegt het volgende: "Omeprazole is used to treat gastroesophageal reflux disease (GERD) and other conditions caused by excess stomach acid." Dit is dus het tegengif van Rémox.
En als laatste opgezocht: Relaxol. Werkzame stoffen zijn paracetamol en iets dat Thiocolchicoside heet. Dit is een spierontspanner, volgens Wikipedia, "with anti-inflammatory and analgesic actions, also for the treatment of muscular spasms and for rheumatologic, orthopedic, and traumatologic disorders."
Dit leek me wel te doen, en ik vertelde Marouan dat als ik hem was enkel de laatste zou gebruiken en vertelde waarvoor de eerste twee medicijnen gebruikt worden.
Dat vond ie ook wel, dus nu gebruikt ie enkel de laatste. En het helpt redelijk. Nu volgens mij gewoon een kwestie van geduld. Even afwachten dus.
Ik ben benieuwd wat men je voorschrijft als je eens echt iets hebt...

Op vakantie

Ik weet het... het is alweer effies geleden. Maar ik had het dan ook heel druk. Zoals jullie wel weten vooral met mijn 44 urige werkweek. Je zal begrijpen dat ik dan weinig zin (en stof) heb om nog eens achter m'n computer te kruipen. Ook in het weekend komt het er dan maar weinig van.

Verder zijn we op vakantie geweest. Naar Nederland. Samen.

Het was een hels karwei om überhaupt in aanmerking te komen voor een visum en het is de eerste keer dan ook afgewezen om de domme reden dat ik mijn bewijs van uitschrijving uit Nederland niet had bijgevoegd en omdat mijn vader zijn garantverklaring (dat als Marouan zou ontsnappen hij 5 jaar garant staat met een maximum van € 25.000,00) niet op een officieel M47 papiertje had gedaan, maar zelf geschreven. Dat het geheel wel was gelegaliseerd en we nog vele andere bewijzen hadden toegevoegd deed er verder niet toe. Nou ja, dus dat dan nog maar eens ingeleverd en opnieuw de trip naar Rabat gemaakt + opnieuw een betaling à € 66,00 en toen kreeg mijn man de visum wel.

Je moet heel ad rem zijn bij de ambassade en je eerst door de bureaucratische Marokkaanse (spreken geen woord Nederlands) waakhonden worstelen waarbij je heel duidelijk moet aangeven wat je wil. Ook als ze het afwimpelen als niet belangrijk moet je doorbijten en er op staan dat het wel degelijk belangrijk is. Die waakhonden voelen zich erg belangrijk en kunnen je maken of breken: wel een visum of geen visum.

Nou ja, die ellende hadden we gehad en de trip kon beginnen.

Negen juli vertrokken we. Voor Marouan was dit de eerste keer vliegen, de eerste keer in Parijs, de eerste keer dat hij zijn broer weer zag sinds 6 jaar (voor mij de eerste keer). De eerste keer dat hij de vrouw van zijn broer ontmoette (voor mij uiteraard ook de eerste keer). De eerste keer dat hij de TGV nam richting Nederland. De eerste keer dat hij van Parijs naar Nederland treinde. De eerste keer zijn voeten op Nederlandse bodem. De eerste keer bij mijn familie thuis, de eerste keer varen met een bootje. De eerste keer als volwassene op een fiets (ja hoor, hij kan fietsen!), de eerste keer met de Nederlandse dubbeldekker trein, de eerste keer met de tram. De eerste keer in Leiden, Amsterdam, Rotterdam en Den Haag. De eerste keer mijn oma zien, de eerste keer naar het Nederlandse strand en de eerste keer naar België en Duitsland.

Ook voor het eerst flink shoppen: leuke rok voor mij voor maar 3 euro, een leuke jas voor Marouan voor maar 20 euro, leuke slippers, nog een paar leuke slippers, zwangerschapsbroeken voor mij, Birckenstocks voor mij want mijn voeten passen nergens anders meer in (zeker hier niet met die hitte van meer dan 35 graden), t-shirts voor Marouan, 2 leuke 'hoods' voor Marouan, douchegels en deo's van Axe voor zowat niks, babykleertjes voor bijna nop... Kortom, we hebben ons best gedaan! Nederland is een echt winkelparadijs en alles is er te krijgen.

Daarnaast hebben we natuurlijk uitgebreid Nederland bekeken. En dan vooral de randstad. En dan nog niet eens zo heel veel. Want de tijd vliegt en Nederland mag dan klein zijn er staat wel heel veel in. We zijn dus in de grote steden geweest maar bv. ook in Bloemendaal (aan zee) en Enkhuizen.

Hij vond het echt een hele ervaring, deze reis naar Nederland. En hij heeft er echt van genoten. Ik ook. Voor mij is het ook fijn dat hij nu beter begrijpt waar ik vandaan kom en als ik er nu opnieuw alleen heen ga, weet ie waar ik heen ga. Hij kent nu de Albert Heijn, de ING bank en de HEMA.

30 juli keerden we terug en nu genieten we weer hier. Hopelijk kunnen we dit nog es doen, maar dan met z'n drieën. Want voor wie het nog niet weet of door heeft: er is een kleintje onderweg. Nog 4 maanden te gaan.

Als je Marouan vraagt wat hij het leukste vond zal hij antwoorden: het fietsen. Dat was ook echt heel fijn. Het voelt echt als vrijheid als je op de fiets zit. En je bent overal zo lekker snel. En hij ziet er ook nog es heel leuk uit op de fiets. Kijk maar.