Zwanger

Al dik 36 weken zwanger... Het schiet flink op! Ik ben goed gezond en alles verloopt zoals het hoort.
Ik ben gelukkig niet misselijk geweest en heb eigenlijk tot nog toe geen andere kwalen gehad die noemenswaardig zijn. Wel mis ik mijn familie vreselijk. Ik mis mijn vrienden, gewoon het Hollandse. Op de een of de andere manier zorgen de hormonen voor dit extra gemis. Mijn man is gelukkig vreselijk lief voor me, zorgt voor me en troost me als ik een huilbui heb. Dat is zo ongeveer de enige kwaal die ik heb. Overemotionaliteit... Het is spannend, leuk, eng, geweldig en fantastisch! En nog een heleboel meer, maar ik kan er geen woorden voor vinden. Het is een hele aparte ervaring.
De dikke buik groeit gestaag en ik moet nog zo'n kleine 4 weken wachten om te zien wie er in zit. Hoop ik toch op...., op die 4 weken. Want echt heel veel langer zal ik het vast niet volhouden. Alhoewel, ik loop nog kwiek als een kievit en loop nog steeds alle Marokkaanse vrouwen eruit, ook al is het als een gans.

We slapen nu in de woonkamer want Marouan is aan 't klussen. De muur in onze slaapkamer wordt geverfd. Een heel karwei want er zat eerst kalk op, met een hoop schimmel in de vorm van grijs/zwarte plekken en dat moet er eerst af. Dan moet er een soort lijm op en dan de echte verf. Een soort paars, want dat moest van mij. Maar je raadt het vast al... hele delen kwamen weer los dus toen heeft hij het maar weer afgekrabd en vervolgens nogmaals die lijm eroverheen en dan weer verven. En nogmaals verven... want andere delen.... Affijn, we zijn nu een dikke week verder en hopelijk, inshallah en zo, is dit de laatste keer dat Marouan het moet verven. Ik ben op de grond op een matras in de woonkamer slapen behoorlijk zat. Naast het feit dat het een puinhoop is en alles ergens anders staat (want de hele slaapkamer is dus leeg) is het omhoog komen vanaf de grond een stuk lastiger dan van je bed. Ik rol mezelf een soort van om en dan zet ik mn benen heel wijd uit elkaar en duw mezelf omhoog. Want de buik zit in de weg. Maar het resultaat van de muur is wel echt mooi en ik ben er, ondanks de tegenslagen van het verven, erg blij mee.

Sommige mensen vragen zich af waar de baby zal slapen, of we een eigen kamertje hebben. Nee dat hebben we niet. En dan zijn sommigen geschokt... "Jeetje, je kind bij jou op de slaapkamer". Maar die mensen vergeten wellicht dat dit nog niet zo heel lang geleden in Nederland vrij normaal was. Er was voor velen gewoonweg geen plek voor een eigen kamertje, en wat ging er nou mis? Nog steeds gebeurt het veel, voornamelijk in allochtone gezinnen. En er gaan toch ook een heleboel stemmen op om je kind gewoon dicht bij je te hebben?
We hebben een mooi ledikantje van ijzer laten maken en we hebben een hele mooie 2e hands kast op de kop getikt en die door iemand voor weinig zeer professioneel laten opknappen. Nergens zou ik nieuw zo'n mooie kast hebben kunnen vinden!
We hebben van familie en vrienden allerhande spulletjes gekregen van sokjes tot een prachtige kinderwagen aan toe. We zijn echt rijkelijk bedeeld!

Op mijn werk (ik blijf in principe werken tot 1 week voor de uitgerekende datum en dat gaat nog best) en ook in de naaste omgeving houdt iedereen zich flink bezig met wat het zal worden: meisje versus jongen. Het is denk ik 40% vs. 60%. Wij weten het zelf ook niet, dus het blijft gissen.De een vind dat ik als een voetbal draag (nou ja dan toch meer een basketbal) en daarom wordt het een jongetje, de ander vindt dat ik rondom draag en daarom een meisje krijg. Weer een ander vindt juist dat ik, doordat ik mijn schoonheid heb behouden - m.a.w. ik ben er niet lelijker op geworden - een jongetje krijg, want meisjes ontnemen de moeder haar schoonheid tijdens de zwangerschap. Gelukkig komt dat later wel weer goed, zag ik aan een collega wiens uiterlijk volledig veranderde en idd een meisje kreeg.

De baker- en volkspraatjes over wat het zal worden zijn niet van de lucht en er zal echt wel een kern van waarheid inzitten. Maar bij mij is het zo divers dat we zelf ook echt geen idee hebben. We laten ons lekker verrassen!

We zijn heel gelukkig met alles en kijken erg naar onze nieuwe situatie uit. Zijn vreselijk benieuwd hoe ons nieuwe leventje eruit zal zien, met een nieuw wezentje in ons midden. Dus we hopen dat alles goed blijft gaan en wachten braaf af tot de kleine spruit aankondigt onze wereld te willen verkennen.