Zondag is hier op vrijdag. De Christenen aanbidden God op zondag, de Joden aanbidden Jaweh op zaterdag en de Moslims aanbidden Allah op vrijdag. Goedgelovigen doen dat ook op de andere dagen en Moslims zelfs 5 x per dag. Echt niet alle hoor.... er zijn er een heleboel die 'mooi weer moslim' zijn, net zoals er Christenen zijn die enkel met kerst naar de kerk gaan.
Vijf maal per dag roept de moe’ezzin zijn woorden om Allah te gaan eren vanaf de minaret door de luidsprekers. Rond 6 uur in de ochtend (denk ik... ik kijk niet altijd op mijn telefoon/wekker) is de eerste keer, dan in de middag rond kwart voor een is de tweede, de derde is in de namiddag rond 4 uur, de vierde is bij het invallen van de avond (dit is het gebed waarbij men tijdens Ramadan van weet dat ze weer mogen eten) en de laatste is rond 8 uur.
Soms, als ik licht slaap word ik er 's ochtends vroeg even wakker van. Overdag hoor ik het altijd, maar het dringt niet altijd tot me door.
Maar op vrijdag is het echt anders! Het is een speciale dag en dat merk je ook. Er zijn veel mannen die dan in djellaba (veelal witte) gekleed gaan. De oproep tot gebed in het begin van de middag is dan extra lang en speciaal. In de avond gaan de gezinnen met zijn alle naar buiten. Wandelen. De pleinen zitten vol met mensen die elkaar ontmoeten en even bijkletsen. Onderwijl knabbelend op zonnebloempitjes.
Vandaag zat ik rond half twaalf van de zon te genieten toen de moe’ezzin opriep tot komen naar de moskee en om te luisteren. Vervolgens leest de imam iets uit de Koran of uit een ander boek (hadith - zoek maar op google op wat het is).
We hebben in onze omgeving een heleboel moskeeën en een ervan staat zeer dichtbij en heeft een hele enthousiaste imam. Hij vertelt graag lang. Hij begint als eerste en eindigt als laatste! Ik versta er niets van, weet dus niet waar het over gaat, maar het klinkt wel prettig. Vandaag was Marouan ook buiten en hij luisterde er naar. Zo zaten we samen lekker te genieten van de zon. Rond half twee was de gebedsdienst ten einde. En genoot ik van de stilte.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Merel,
wat heb ik toch bewondering voor de manier waarop jij dingen observeert. Heel scherp, typisch en zeker toch ook comisch. Ik als Marokkaan leer nog veel van je.
Merel, ik check je blogje regelmatig want ik lees met plezier hoe jij met je nuchtere (westerse) blik kijkt naar een maatschappij waarin ik opgegroeid ben en waar veel dingen mij niet meer opvallen en als ze al opvallen, zeggen ze mij niets (meer). Totdat jij het ziet, opmerkt en opschrijft... keep going on.. jammer dat je niet in Agadir woont.. anders was het helemaal spannend.
Het ga je goed.
Brahim.
Een reactie posten