Winter in Ifrane, Marokko

Je kan je nu niet voorstellen dat er 60 km verderop sneeuw ligt... Het is zo'n 15 graden hier.

Jaaaaaaaaa! Sneeuw!!!!!! Joepie!!!

Nog meer sneeuw! En het wordt alleen maar beter.

Hier is het nog maar 5 graden...

Zwerfhondje.

Sommigen, zoals mijn man, zagen voor het eerst sneeuw. Dus wat ga je dan doen? Sneeuwballen gooien natuurlijk! Das weer es wat anders dan de zandballen die kinderen hier naar elkaar gooien.

Marouan en zijn vrienden Ahmed en Hicham.

Nog eentje! Schattig he?

Sleeën!!!!

En na afloop??? Dan neem je de sneeuw toch gewoon mee naar huis?

Id ul-Adha, Eid Kbir oftewel het Offerfeest in woord en beeld

Het offerfeest is een van de belangrijkste feesten voor de moslims. Het wordt gevierd ter nagedachtenis aan de profeet Ibrahim/Abraham, die bereid was zijn zoon te offeren in opdracht van God als teken van onderdanigheid aan God. Toen God zag dat Abraham bereidt was om God blind te volgen, gaf hij hem een ram om te offeren in plaats van zijn zoon. En sindsdien offeren alle moslims in de wereld dus schapen om hun onderdanigheid aan God te laten zien.
Het offerfeest begon bij ons op dinsdag 9 december om ongeveer 7 uur 's ochtends.
In de moskeeën werd eerst een uur lang 'Allaaaaaaahu akbar' en andere woorden gechant. Dat gaat op vrij melodieuze wijze. Maar pas op, je mag het geen zingen noemen. Nou chanten dan maar.
Na dat uur wordt er ongeveer 3 kwartier gepreekt. Na het bidden en preken feliciteerd men elkaar en gaat men huiswaarts. Nu is het de tijd om je te gaan bezig houden met het schaap.
Mijn schoonmoeder is ondertussen brood aan het bakken en langzaamaan druppelt er familie binnen. Mijn zwager en schoonzus hebben hun schaap ook bij ons. Zij hebben er thuis geen ruimte voor, en dus worden er vandaag 2 schapen geslacht. Dit is de taak van mijn schoonvader en zwager. Elk slachten ze hun eigen schaap.
Marouan's oom komt later nog langs om de kop van zijn schaap te brengen. Die wordt ook op ons dak gebarbequed.
Ik blijf veilig binnen, maar vraag mijn man wel foto's te maken want ik ben wel heel nieuwsgierig!
De mannen gaan aan de slag en na verloop van tijd hoor ik een hoop gebonk: de horens worden van de kop gehaald. Dit betekent dat de kop van de romp gescheiden is, wat weer inhoudt dat Schapie dus dood is. Het mes waarmee dat gebeurde is overigens vlijmscherp en met een messtreek is het gedaan.

Na een tijdje ben ik voorzichtig eens gaan kijken en toen zag ik de familie allemaal druk bezig. Het zag er reuze gezellig uit. Dat heb ik dan dus gemist...
De eerste dag eten ze de lever en wat ander vlees. Gebarbequed uiteraard. De tweede dag eten ze de kop van het schaap samen met couscous en de derde dag eten ze de restjes en ontbijten met kebab. En het maffe is dat iedereen het dus in deze volgorde doet! Aan tradities wordt sterk vastgehouden.

Schapie mis ik verder niet hoor... Ik ben me niet aan 'm gaan hechten. Hij was uiteindelijk ook maar anderhalve dag dat hier en ik heb hem verder niet verzorgd. Het was niet echt prettig, maar ik heb er weinig last van gehad. Net alsof je bij een slager bent.
Pas toen ie al helemaal zonder kleren en hoofd was zag ik 'm hangen. Maar dat zie ik hier wel vaker, dus daar schrik ik niet meer van. Uiteindelijk vond ik het dus allemaal wel meevallen. Ook het slachten op zich... Ik heb er even over nagedacht en kwam tot de volgende conclusie. Er zijn een hoop mensen een zeer eenzijdig dieet hebben en soms dagenlang enkel bonen en brood eten. Mensen die bijna nooit vlees eten, en nu wel. Ze doen zich nu 3 dagen echt te goed aan het vlees en er gaat een heleboel schaap in de vriezer. Nou waarom niet? Dat doen wij met kerst. Twee dagen eten mensen zich dan ongans aan een hoop lekkers. En zij doen dat nu. Een heleboel gezinnen kopen op deze manier héél lang geen vlees omdat ze het in de vriezer hebben liggen.
Maar omdat het meteen om een heel schaap ineens gaat is het wel wat heftig. Maar eigenlijk vind ik het nog niet eens zo erg dus.... Zei de vegetariër.

Hieronder volgen de beelden van het slachten. Let op: ik heb je gewaarschuwd!





De messen die er voor nodig zijn. Goed scherp. Een hol takje om onder de huid te kunnen blazen om de huid makkelijker er af te kunnen stropen.



Het schaap, met doorgesneden keel. Het schijnt dus dat ie snel dood was.






Het schaap wordt goed uitgespoeld met water uit mijn rode kan, dus ergens heb ik ook meegeholpen...



De huid van het schaap wordt opgeblazen, zodat het makkelijker van het schaap af te stropen is. Waar je een fietspomp al niet voor kan gebruiken...



De huid wordt afgestroopt. Hard werk te zien aan het t-shirt van mijn zwager.


Bijna klaar. Daarna moeten de ingewanden er nog uitgehaald worden.


Voila, één schaap klaar voor consumtie.


Z'n hoofd en voeten (kop en poten natuurlijk) worden gebarbequed en later, op de 2e dag van het feest, opgegeten met couscous.



De haren verschroeien.


Kop en horens.

Pas op! Schapenpoep.

Ja hoor, het is zo ver! Het offerfeest is in aantocht en we hebben een schaap gekocht. Nou ja we... de familie dus. Maar ik ben wel meegeweest naar de markt.

Een dikke week geleden merkte ik zichtbare veranderingen in het straatbeeld. Ineens kon je op bepaalde plekken in de stad hooi kopen, en houtskool. Nog wat korter geleden zag je de kuddes schapen op weg naar hun verkoopplaats lopen en pas een aantal dagen geleden moest je in de straatjes bij ons ineens oppassen voor schapenpoep.
Je kon precies zien wie er al een schaap had gekocht en wie nog moest kopen. Allemaal af te lezen aan het poepspoor van het schaap. Dat eindigt namelijk bij de voordeur.

Zo hadden best een aantal van onze buren al schapen en steeds vaker hoorde ik ook het geblaat van ze. Baaaaaah, baah, hoor je nu ineens op het dak van de buren.

Vandaag ben ik met mijn man en schoonvader naar de markt geweest. Speciaal voor deze gelegenheid heb ik mijn jabador (soort korte jeleba) en een hoofddoek aangetrokken. Kwestie van niet opvallen daar, en het werkt echt fantastisch!

Mijn schoonzus heeft de hoofddoek bij me om gedaan en het zorgde voor grote hilariteit onderling, maar ze vonden het allemaal erg leuk staan. Mijn schoonvader lag onderweg naar de markt geregeld in een deuk bij het zien van mij met een hoofddoek. Dat was ie echt niet gewend!

We zijn met een kleine taxi richting de markt gegaan. Tenminste... markt... Het is gewoon een hele grote buurt en in alle straten en garages staan schapen. En dan kun je er dus een uitkiezen. De koffieshops/winkeltjes hebben zelfs hun deuren ervoor dicht gedaan en hun plaats/terras verhuurd aan de schapenverkopers. Lucratieve business want dat levert je voor 10 dagen met gemak 1000 euro op... Nou zie dat maar eens voor elkaar te krijgen in zo'n café waar mannen gemiddeld 2 kopjes koffie of thee à 4 dirham gedurende hun hele nietsnutterige dag nuttigen.

De straten zijn geplaveid met modder bovenop het asfalt. Het is net of je op een boerenbuiten loopt behalve dan dat er continue auto's om je heen rijden en er een heleboel huizen staan.

Het merendeel van de schapen zijn rammen. Ze verkopen ook wel ooien en geiten, maar het merendeel is ram. Je kan hoe dan ook dus maar beter geen mannetjeschaap in Marokko (of eender wel Islamitisch land) zijn. Mijn schoonvader koos ons schaap uit. Hij doet dit al jaren en is zeer ervaren. De prijzen variëren van 900 (klein schaapje) tot 3000 dirham (grote sterke ram). Als je weet dan een gemiddeld maandsalaris van de Marokkaan rond de 2500 dirham ligt weet je wat de mensen er voor over hebben.

We hebben 4 schapen echt bekeken. De rest was niet eens keurenswaardig.

Mijn schoonvader gaat voor groot! Dus uiteindelijk kwamen we bij een garage aan waar schaap nummer 4 stond en die hebben we vrij snel aangeschaft. Schapie (zo noem ik 'em) is een 2 jaar oude grote stoere ram en zeker niet van zins mee te werken.

Schapie ging met ons mee in een grote bestelbus waar de achterbank los tegen een zijkant van de auto stond. Zo kun je daar zitten en het schaap vasthouden aan zijn horens. Handig!

Maar schapen gaan ook op de schouders van mannen als het in de buurt is, in achterbakken van auto's, in handkarren en achterop een soort brommerautootje gebonden. Vrouw en man erbij achterin en gaan met die kar! Heel wonderlijk hoe ze die beesten allemaal bij hun thuis krijgen.

Nou Schapie en wij waren vrij snel in onze straat... en toen moest ie het dak nog op.

Dat zijn 4 trappen... een behoorlijke klim en dat dus met ons schaap dat niet meewerkt maar echt letterlijk zijn hakken in het zand zet!

En terecht!!!! Wie gaat er nou vrijwillig naar de slachtbank? Alhoewel ik niet denk dat Schapie nu enig idee heeft wat er over anderhalve dag met hem gaat gebeuren (namelijk kop eraf in naam van Allah, maar daarover later in een andere blog meer), vond ie het gewoon niet leuk om uit zijn groep, zijn kudde weggehaald te worden. Ineens was ie alleen. En dan zijn ze niet meer zo mak als een lammetje.

Het kostte 3 mannen een behoorlijke hoop kracht om Schapie op zijn dakterras te krijgen.

En nu staat Schapie in zijn hok op het dak. Mijn schoonvader zorgt voor hem. Zijn natje en zijn droogje worden verzorgd. Het zal hem deze dagen aan niets ontbreken.

En hoe gaat deze (halve, want wel vis) vegetariër met dit alles om? Ik probeer het maar te nemen zoals het is.... Het offerfeest van de moslims.

Winter

Jullie zullen wel denken: die Merel heeft het in Marokko tenminste lekker warm, en wij zitten hier in de kou. Misschien wel heel arrogant van me te denken dat jullie soms aan me denken, maar dat stel ik me gewoon zo voor. Dat jullie soms aan me denken en dan zoiets kunnen verzinnen: zij zit tenminste lekker warm. Nou, ik zal jullie uit jullie droom helpen... Mooi niet! Het is hier ook koud! Weliswaar niet zo koud als bij jullie, maar voor onze begrippen is het koud.
Mensen lopen met dikke winterjassen, sjaals, mutsen op en handschoenen aan. Want het is namelijk 12 graden. Koud dus. En 's nachts is het tussen de 5 en 8 graden. Ja, je kan er om lachen, maar voor hier is dat gewoon winter. En als het dan ook nog es dagen achter elkaar regent dan voelt het helemaal fris. En laatst hadden we zelfs hagel. Marouan noemt dat ijssneeuw. In Tanger kennen ze het fenomeen sneeuw niet.
Er is hier overigens wel sneeuw hoor. In de bergen. Met een skigebied en al. En sjiek ook naar het schijnt. Het wordt zelfs klein Zwitserland genoemd. En de koning komt er ook skiën. Dusssss.
Maar terug naar Tanger. Naar mijn eigen leefomgeving eigenlijk. De huizen die hier zijn gebouwd, zijn gebouwd van bakstenen die op een stukje grond zijn geplaatst. Wat ijzerdraad ertussen ter versteviging, wat bakstenen muren ertussen om kamers te creëren en hopla, men heeft een huis. Van isolatie hebben ze nog nooit gehoord. Niet om de warmte te weren en al helemaal niet om de kou te weren.
Mijn huis is ook zo gebouwd en dus koud! Het is in de keuken en slaapkamer echt heel fris want we hebben aan die kant geen buren dus is de bakstenen muur met een doorsnede van wellicht zo'n 10 cm het enige wat de kou buiten houdt. Frisjes dus! In de woonkamer wordt het niet kouder dan 14 graden, wat dan weer relatief warm is.
's Ochtends zet ik (als het buiten droog is en met een beetje geluk de zon schijnt) de ramen open om het vocht wat zich in de loop van de dag heeft opgebouwd te laten verdwijnen door gezonde en frisse lucht binnen te laten. Dan loop ik met een extra trui aan en tegen 12 uur red ik het echt niet meer, gaat alles dicht, ook de deuren van de keuken en de slaapkamer, en gaat de mobiele gaskachel aan.
Met een beetje geluk is het dan tegen een uur of 5 een comfortabele 20 graden. En ja, dan mis ik weleens die lekkere centrale verwarming. Of zo'n lekkere grote gaskachel met afzuigsysteem.
Maar het gaat best. Kleed op de vloer, sloffen aan, extra sokken erin, extra trui aan en de kachel aan. Het is wel knus!
Ik las op het weerbericht dat het aanstaande zaterdag een comfortabele 18 graden wordt, dus dat wordt genieten!
En weet je, begin maart kan alles weer uit want dan is het gewoon weer zomer!