zondag 7 december 2008

Pas op! Schapenpoep.

Ja hoor, het is zo ver! Het offerfeest is in aantocht en we hebben een schaap gekocht. Nou ja we... de familie dus. Maar ik ben wel meegeweest naar de markt.

Een dikke week geleden merkte ik zichtbare veranderingen in het straatbeeld. Ineens kon je op bepaalde plekken in de stad hooi kopen, en houtskool. Nog wat korter geleden zag je de kuddes schapen op weg naar hun verkoopplaats lopen en pas een aantal dagen geleden moest je in de straatjes bij ons ineens oppassen voor schapenpoep.
Je kon precies zien wie er al een schaap had gekocht en wie nog moest kopen. Allemaal af te lezen aan het poepspoor van het schaap. Dat eindigt namelijk bij de voordeur.


Zo hadden best een aantal van onze buren al schapen en steeds vaker hoorde ik ook het geblaat van ze. Baaaaaah, baah, hoor je nu ineens op het dak van de buren.

Vandaag ben ik met mijn man en schoonvader naar de markt geweest. Speciaal voor deze gelegenheid heb ik mijn jabador (soort korte jeleba) en een hoofddoek aangetrokken. Kwestie van niet opvallen daar, en het werkt echt fantastisch!
Mijn schoonzus heeft de hoofddoek bij me om gedaan en het zorgde voor grote hilariteit onderling, maar ze vonden het allemaal erg leuk staan. Mijn schoonvader lag onderweg naar de markt geregeld in een deuk bij het zien van mij met een hoofddoek. Dat was ie echt niet gewend!




We zijn met een kleine taxi richting de markt gegaan. Tenminste... markt... Het is gewoon een hele grote buurt en in alle straten en garages staan schapen. En dan kun je er dus een uitkiezen. De koffieshops/winkeltjes hebben zelfs hun deuren ervoor dicht gedaan en hun plaats/terras verhuurd aan de schapenverkopers. Lucratieve business want dat levert je voor 10 dagen met gemak 1000 euro op... Nou zie dat maar eens voor elkaar te krijgen in zo'n café waar mannen gemiddeld 2 kopjes koffie of thee à 4 dirham gedurende hun hele nietsnutterige dag nuttigen.
De straten zijn geplaveid met modder bovenop het asfalt. Het is net of je op een boerenbuiten loopt behalve dan dat er continue auto's om je heen rijden en er een heleboel huizen staan.




Het merendeel van de schapen zijn rammen. Ze verkopen ook wel ooien en geiten, maar het merendeel is ram. Je kan hoe dan ook dus maar beter geen mannetjeschaap in Marokko (of eender wel Islamitisch land) zijn. Mijn schoonvader koos ons schaap uit. Hij doet dit al jaren en is zeer ervaren. De prijzen variëren van 900 (klein schaapje) tot 3000 dirham (grote sterke ram). Als je weet dan een gemiddeld maandsalaris van de Marokkaan rond de 2500 dirham ligt weet je wat de mensen er voor over hebben.
We hebben 4 schapen echt bekeken. De rest was niet eens keurenswaardig.
Mijn schoonvader gaat voor groot! Dus uiteindelijk kwamen we bij een garage aan waar schaap nummer 4 stond en die hebben we vrij snel aangeschaft. Schapie (zo noem ik 'em) is een 2 jaar oude grote stoere ram en zeker niet van zins mee te werken.

Schapie ging met ons mee in een grote bestelbus waar de achterbank los tegen een zijkant van de auto stond. Zo kun je daar zitten en het schaap vasthouden aan zijn horens. Handig!

Maar schapen gaan ook op de schouders van mannen als het in de buurt is, in achterbakken van auto's, in handkarren en achterop een soort brommerautootje gebonden. Vrouw en man erbij achterin en gaan met die kar! Heel wonderlijk hoe ze die beesten allemaal bij hun thuis krijgen.
Nou Schapie en wij waren vrij snel in onze straat... en toen moest ie het dak nog op.
Dat zijn 4 trappen... een behoorlijke klim en dat dus met ons schaap dat niet meewerkt maar echt letterlijk zijn hakken in het zand zet!

En terecht!!!! Wie gaat er nou vrijwillig naar de slachtbank? Alhoewel ik niet denk dat Schapie nu enig idee heeft wat er over anderhalve dag met hem gaat gebeuren (namelijk kop eraf in naam van Allah, maar daarover later in een andere blog meer), vond ie het gewoon niet leuk om uit zijn groep, zijn kudde weggehaald te worden. Ineens was ie alleen. En dan zijn ze niet meer zo mak als een lammetje.
Het kostte 3 mannen een behoorlijke hoop kracht om Schapie op zijn dakterras te krijgen.
En nu staat Schapie in zijn hok op het dak. Mijn schoonvader zorgt voor hem. Zijn natje en zijn droogje worden verzorgd. Het zal hem deze dagen aan niets ontbreken.

En hoe gaat deze (halve, want wel vis) vegetariër met dit alles om? Ik probeer het maar te nemen zoals het is.... Het offerfeest van de moslims.












Geen opmerkingen: