Groene asperges en onkruid

Vandaag kwam mijn lief thuis met een verrassing. Voor mij een verrassing wat het was, voor hem een verrassing of ik het wel leuk en lekker zou vinden. En ja hoor!!! Ik was er echt superblij mee. Een heel pond groene asperges!!!!!!!!!!!!!!! Voor een eurootje zeg maar. Marouan kende het wel, maar zei me dat Marokkanen het eigenlijk bijna nooit eten. Z'n moeder had het zelfs nog nooit gezien. Het is in hun ogen ook onkruid wat gewoon ergens groeit. Dit wordt absoluut niet gekweekt. Het is vooral voedsel wat ze voor een hoop geld aan toeristen kunnen slijten. Of aan de Europeanen die hier wonen. En dan wordt er kennelijk grof geld voor betaald. In ieder geval niet die 10 dh die hij er nu voor heeft betaald.

Ik ben dol op groene asperges. Even kort koken en dan onder de grill met wat olijfolie en parmezaanse kaas, of in de pasta ofzo... Het water loopt me al in de mond bij het idee. En laat ik nou toevallig vanuit Nederland een stukje Parmezaan hebben meegenomen! Dus dat wordt smullen morgen.

Vanavond wordt het ook smullen. Dan eten we beqoul. De groente heet hier beqoula en in het Nederlands is dat Groot kaasjeskruid. Stond gewoon in de tuin bij mij in Nederland en was daar spontaan ontstaan. Was redelijk onkruid ook, want het woekert vreselijk, maar het geeft leuke paarse bloemetjes. Hier zie ik al op veel lege plekken waar onkruid welig tiert, het groot kaasjeskruid flink groeien. Omdat op die lege plekken in de stad de mannen ook vaak pissen, zal ik het niet in mijn hoofd halen het daar vandaan mee te pakken... Dus we kopen het op de markt van de vrouwtjes uit de bergen.

De beqoula


Groot kaasjeskruid

Maar dan krijg je er dus allerlei ander spul ook bij. Groen spul wat bij ons toch echt door gaat voor onkruid... Bijvoorbeeld een distelachtige! Toen ik dit gerecht voor het eerst zelf klaar maakte stond ik raar te kijken en vroeg me af wat ik toch met die distel moest doen... Toch maar even aan mijn schoonmoeder gevraagd en die liet me zien dat ik het blad er vanaf moest ritsen en dan de steel gebruiken: fijn snijden zoals al het andere groen.

Distel, fijngesneden beqoula en iets wat in mijn ogen op weegbree lijkt maar het niet is.

Mijn schoonmoeder neemt de moeite niet meer om het zelf klaar te maken omdat het voorbereiden nogal een hoop werk is. Je hebt een enorme bos groen en die moet je zeer fijn snijden en dat vervolgens goed wassen. Je kan het bij sommige vrouwen uit de bergen ook kant en klaar kopen. Heerlijk trouwens, en daarom wilde ik het zelf leren maken.

Ik doe maar wat, want ik heb er dus geen recept van. Ik snij mijn onkruid fijn en was het zeer goed. Daarna snipper ik een uitje, pers een knoflookje en fruit dit. Daarna gooi ik er paprika-, komijn- en gemberpoeder bij, samen met wat gemalen koriander en zout. Vervolgens vul ik de gehele pan met de groente en laat het slinken. Daarna laat ik het nog eens een uurtje doorkoken en dan is het klaar! Dan heb je een heerlijke groente en samen met wat aardappel en wat vlees voor wie dat wil, heb je een lekkere Marokkaans/Hollandse maaltijd.

Sowieso hebben we nu enorm veel groente. Champignons, prei, spinazie, radijsjes, het is er allemaal. Seizoensgroenten. Heerlijk hoor allemaal!!! Het liefst koop ik het van de lokale vrouwtjes. Uit de bergen. Je weet dan ook dat het geld direct bij hen terecht komt. Uit de supermarkt koop ik ook wel graag omdat ze bijvoorbeeld heerlijke sinasappelen hebben voor 35 cent de kilo. Het sap spuit er zowat uit.

Je moet je groenten alleen zelf allemaal heel goed schoonmaken en wassen, want de supermarkt hier heeft niet, zoals in Nederland, alles al voorverpakt en heel schoon liggen. Maar dat is juist wel fijn vind ik. Bij de vrouwtjes kun je trouwens wel gedopte tuinbonen en erwten krijgen. Voor de luie mens onder ons, waar ik er soms toch wel een van ben...

In ieder geval: eet smakelijk!