Werk!!!

Ja, ja, ik weet het... Het duurde veels te lang voordat ik hier weer iets van me liet horen. Maar ik heb het dan ook razenddruk gehad en zat niet, zoals een ex-collega van me (Twan...?) zal denken, vast in een niqaab (zo'n gewaad waar enkel je ogen nog zichtbaar zijn).

Ik heb een weekje op het huis en de hond van een vriend van ons hier gepast in de oude stad. Hij woont prachtig: een huis met alle originele elementen in oud Marokkaanse stijl. "Originele elementen" betekent in dit geval niet (zoals in Nederland) dat je huis zowat instort. Maar wat primitief was het wel. Dat ligt echter aan de vriend zelf. Een telefoon/computeraansluiting is niet aanwezig. Ook een cdspeler is ver te zoeken alsmede een satellietaansluiting. Het was dus net echt vakantie. Vakantie in eigen stad.

We vertrokken er op een woensdag naar toe. In de vroege ochtend werd ik plotseling gebeld door een kennis van me hier die me vroeg of ik nog werk zocht. Na mijn getwijfel aan de telefoon, want ik was net met iets anders bezig, zei ik ja en hij gaf me een telefoonnummer van een textielbedrijf hier in de haven van Tanger. Ze waren op zoek naar een accountmanager die Nederlands spreekt en bereid is tegen Marokkaans salaris te werken. Onder het mom van niet geschoten is altijd mis belde ik de volgende ochtend naar dat bedrijf. Het bedrijf doet al dik 30 jaar zaken in Marokko en werkt voor verschillende 'fashion' klanten in Nederland en België.

's Middags al had ik een gesprek met een van de directeuren van het (Nederlandse) bedrijf -er zijn drie broers en die zijn alledrie de baas, elk op een ander vlak- en was niet veel later al min of meer aangenomen.

Doordat ik in een ander huis zat en dus geen beschikking had over een computer moest ik nog hals over kop naar huis om mijn CV later even na te sturen. Hij zou, na ontvangst van mijn CV, overleggen met een van de broers en die zou dan contact met mij opnemen. Vrijdagochtend ging de telefoon: de andere broer vanuit Nederland. Na een gesprekje van nog geen 10 minuten was ik aangenomen en ik accepteerde. In deze tijd van financiële crisis is een vaste baan die me ook nog eens heel leuk lijkt geen overbodige luxe...

De volgende vraag was wanneer ik naar Nederland kon komen om ingewerkt te worden. Na even rekenen van mijn kant kon ik krap anderhalve week later vertrekken. En zo kwam het dat ik de afgelopen 2 weken in Nederland heb gezeten. Op hotel in Breda. Uiteraard op kosten van de zaak.

Ik heb in anderhalve week een heleboel geleerd, klanten ontmoet en hard gewerkt. Fijne extra bijkomstigheid was dat ik in deze periode in de weekenden ook nog even snel mijn familie en wat vrienden heb kunnen zien. Het was een leuke periode.

Nu ben ik weer thuis en begin ik in mijn nieuwe functie. Spannend is het wel: een hele carrière move, maar ik weet inmiddels het verschil tussen 'fashion' en 'corparate' kleding. Ik ga me storten in de wereld van de mannenpakken. Weliswaar vooral administratief, maar toch: Merel goes into male fashion!