Terug van weggeweest

Inmiddels al weer redelijk ingeburgerd en gewend aan al die Hollandse tafereeltjes. Wennen ging snel. Toen ik een van de eerste dagen naar mijn werk liep, het werk waar ik voor mijn vertrek ook al werkte, toen leek het alsof ik nooit was weggeweest. Toen ik daarna een aantal weken later aan precies hetzelfde bureau op mijn oude plek zat nam dat nog meer bizarre vormen aan, maar toen ik ook nog mijn map met allerlei Sociale Dienst informatie terugvond op bijna dezelfde plek waar ik hem had achtergelaten, was het wel compleet. Dit was echt raar, maar ik ben dus terug! Van weggeweest.
Inmiddels ben ik ook weer gewend aan het treinen, het fietsen en het bussen van Nieuw Vennep naar Leiden en terug, of het fietsen van huis naar werk en terug. Gewend aan het moeten hebben van ogen in je rug omdat de rest van de fietsers -zeker in Leiden- geen ogen lijken te hebben.
Nog niet gewend aan het weer... dat dan weer niet. Eerder schreef ik dat ik het herfstweer gemist had... dat klopt. Maaaaaar, zoveel regen... dat was ik even vergeten. Je kan ook overdrijven zeg maar.
En in deze periode, al vanaf 6 augustus, is mijn kindje niet hier. Marouan en Hind zijn namelijk naar Marokko op vakantie. Marouan puur omdat dat moet van de autoriteiten: het visum is 90 dagen per half jaar geldig, en die waren, op een week na, op. Vanaf 1 oktober gaat het volgende half jaar in. Dus dat is bijna. Hind is meegegaan omdat ik verwachtte dat ik het heel druk zou krijgen met het zoeken naar een woning. Maar zoals je in het vorige stukje kan lezen is dat ook -tijdelijk- opgelost. Dus heb ik een aantal weken bij vrienden in Leiderdorp gelogeerd. Waarvoor nogmaals mijn dank Ruud en Marlies! Even dicht in de buurt van mijn werk en lekker veel kunnen overwerken was ideaal. Zo hoefde ik mijn kindje niet al te veel te missen. Marouan en ik missen elkaar uiteraard, maar kunnen dat wel 'handelen', zijn het ook wel een beetje gewend. Maar het missen van je kind... dat is net alsof er een deel van je hart niet compleet is en er een gat in je maag zit. Je voelt je gewoon niet compleet.
Maar aanstaande vrijdag, 17 september, dan ga ik weer richting Tanger. Even lekker op vakantie. Van het lekkere weer genieten, couscous eten, Marokkaanse thee drinken, mijn vrienden even zien, de nieuwe baby van mijn lieve ex collega Asmae bewonderen en vooral, vooral lekker van mijn gezinnetje genieten! Dan zijn we weer bij elkaar.
En een week later gaan Hind en ik weer terug. Dan wachten wij. Op Marouan. Zodat we weer samen kunnen zijn als compleet gezin. Tijdelijk tenminste... voor 3 maanden. Dan gaat de volgende stap in: het inburgeringsexamen in eigen land.